Jarenlang stond Ilse DeLange bekend als de Nederlandse country- en Americanazangeres, maar wat mij betreft mag die titel inmiddels naar VanWyck. Met Molten Rock (2018) en opvolger God Is In The Detour (2020) maakte Christine Oele immers twee van de mooiste countryesque ‘alt.folk’-platen die wij ooit van een landgenoot hadden gehoord. Op The Epic Tale Of A Stranded Man zet VanWyck de stijgende lijn voort.

Haar eerste plaat op Excelsior is een ambitieus conceptalbum over ‘een man die aanspoelt op een wonderlijk eiland en niet meer weet wie hij is’. De combinatie van dit bijzondere thema en VanWycks eigen blend van country, Americana, folk en kamerpop maakt dat dit haar meest consistente plaat tot nu toe is. Desalniettemin zijn de twaalf tracks zó divers en van zo’n grote schoonheid dat ze óók individueel indruk maken. Prachtig is bijvoorbeeld het geduldige einde van I Was Innocent, waarin de tijdloze kern van de song (strakke drums, warme orgelklanken, een en al mysterie ademend gitaarspel) nog wat extra speeltijd krijgt. Nóg mooier is openingsnummer The Stranded Man, waarin zacht geplukte gitaarsnaren opgaan in dramatische strijkerssalvo’s. In de rocksongs The Havoc Wreaker en Pond Floor Dwellers kweekt VanWyck vervolgens geen kippenvel met schoonheid, maar met dreigende instrumenten en zang. Maar vergeet wat ik hier namens OOR schrijf, hou ook de grotere, internationale bladen in de gaten. Die gaan VanWyck ongetwijfeld met sterren belonen.