Hoe zou je leven eruitzien als je compleet andere keuzes had gemaakt? Halsey (echte naam Ashley Frangipane) vraagt het zich af op The Great Impersonator. Door haar chronische ziektes was de Amerikaanse bang dat haar vijfde album haar allerlaatste zou worden. Halsey verbindt die doodsangst en uiteindelijke acceptatie van haar sterfelijkheid aan haar vluchtige bestaan als popster.
Eigenlijk is ze al gestorven voor het grote publiek, zingt Halsey in opener Only Living Girl In LA, waarin ze zichzelf met Marilyn Monroe vergelijkt. ‘Cause I don’t know if I could sell out my own funeral.’ Halsey begon haar carrière als indiepopzangeres in de voetsporen van Lorde en Lana del Rey, maar durft zich nu pas bloot te geven. The Great Impersonator is ambitieus: elk nummer is gekoppeld aan een van Halsey’s muzikale idolen – van David Bowie (Darwinism) tot Björk (The Great Impersonator) en Fiona Apple (Arsonist) – en ze weet zich die bekende elementen eigen te maken. ‘I’m one hundred ninety-six in dog years / I have seen enough / I’ve seen it all’, sneert ze in het op PJ Harvey geïnspireerde Dog Years. Halsey worstelt hoorbaar met die ene vraag die iedereen heeft, maar waarop we nooit een definitief antwoord zullen krijgen: wat als?