Een bruine kroeg voor mc’s, rappers en beatmakers in Noord-Amerika? Best lastig voor te stellen met een polderbrein dat op jonge leeftijd werd gevoed door Jules Deelder, André Hazes en Ab Normaal. Gek genoeg maakte Rory Ferreira – voorheen bekend als scallops hotel, Milo en afrolab9000.bandcamp.com – het ons in januari 2021 bijzonder makkelijk met zijn garden cafe in virtual reality, waarin hij zijn album Bob’s Son (vernoemd naar poëet Bob Kaufman) voor het eerst liet horen aan digitale kroegbezoekers.

Dat de nomadische rapper (huidige verblijfplaats: Nashville) na dit charmante album met The Light Emitting Diamond Cutter Scriptures nóg eens een uitstekende plaat uitbrengt, getuigt van eenzame klasse. Ferreira is een woordkunstenaar met een rijmschema waarin minstens zes letterpatronen terugkomen, het type dat een fenomenale tongzoen aan de bar onderbreekt om een goede lyric op te schrijven – op pen en papier welteverstaan – en een heel album aan inspiratie kan halen uit urenlang staren naar een mintgroene muur. Geraffineerd, maar niet complex. Literair, maar niet pretentieus. Perfecte spanningsbogen, verfrissend timbre, nog verfrissender woordenschat. Zet track 8 (East Nashville) het eerst op en je bent het snelst verkocht. En dan die beats: rokerige jazz klinkt door in de meest vooruitstrevende, diepe doch straightforward composities – alsof J Dilla in het ruimteschip van Shabazz Palaces is gestapt. En wij intussen maar denken dat er nooit meer een nieuwe André 3000 zou opstaan. R.A.P. Ferreira komt er technisch gezien behoorlijk dichtbij.