Daan Stuyven bezit veel gezichten. Zijn laatste tien albums klonken allemaal anders, want deze Vlaming verstaat de kunst zich steeds opnieuw uit te vinden en zich voor ieder nieuw avontuur te laten omringen door de juiste mensen. Zijn rock, dance en elektronische pop bleken zodoende ook ingetogen, met strijkers of in het Frans prima te werken.

Tussendoor waren er ook nog bijzondere soundtracks en stond de carrière sinds 2018 weer een tijd in het teken van het heropgerichte Dead Man Ray. Op The Ride keert hij terug naar de periode waarin hij het meeste succes kende, tussen 2002 en 2009. Het geluid sluit nauw aan bij de jaren tachtig. In zijn ongetwijfeld nieuwe clubhit High horen we oude synthesizers (zoals destijds in Swedish Designer Drugs) vermengd met goedkope Casio-drumcomputers (remember Da Da Da van Trio?). In de met samples in elkaar gestoken oorwurm Best Days horen we Daan in topvorm. Opener Western is qua opbouw en aanstekelijkheid eindelijk de instrumentale opvolger van zijn grootste culthit Housewife, al wordt zij nu begeleid door een pak gitaren en een banjo, en in een fluwelen minirok met franjes in galop een prairie opgestuurd. Daan is terug, en hoe. Hij jat wat af hier en daar, en hij zet wederom een reeks Vlaamse muzikale zwaargewichten in, maar het resultaat is er dan ook naar.