Je kan veel van de Manic Street Preachers zeggen, maar niet dat er niet over een album wordt nagedacht. Magnum opus The Holy Bible uit 1994 – met teksten van de later spoorloos verdwenen Richey Edwards – beschreef een wereld in verval, een grimmige plek waar de huiveringwekkende kanten van de mens (de Holocaust, seriemoordenaars, kinderprostitutie) en persoonlijke ellende (depressies, verslavingen, anorexia) regelmatig opborrelen. ‘Zusterplaat’ Futurology liet twintig jaar later juist weer een optimistischer geluid horen, door te wijzen op de mogelijkheden die kunst en schepping met zich meebrengen om een betere toekomst te verwezenlijken.