Dat je overal liedjes over kunt maken, bewijst PUP op vierde album The Unraveling Of Puptheband. Robot Writes A Love Song gaat over een robot die overweldigd wordt door menselijke emoties en Matilda is een liefdesverklaring van zanger/gitarist Stefan Babcock aan zijn favoriete, maar stokoude gitaar. En dan heeft het vorig jaar uitgebrachte Kill Something, geschreven vanuit het perspectief van een hond, de plaat niet eens gehaald.
In de wereld van PUP is het allemaal heel logisch. En zo klinkt het ook, want was voorganger Morbid Stuff al een dijk van een punkalbum, The Unraveling is nog een tandje beter. De Canadezen klinken op momenten chaotischer dan ooit (op het tegen hardcore aanleunende Waiting bijvoorbeeld) en zwartgalliger en donkerder dan ooit (Relentless, Cutting Of The Corners), maar tegelijkertijd ook optimistischer dan ooit (Totally Fine). De noiserockinvloeden zijn meer dan ooit aanwezig, de gitaarsolo’s hier en daar lekker dik aangezet, maar de punkfeel blijft altijd overeind. PUP kan alles en doet op dit album ook alles. Zonder dat het voelt als overdaad. Van Springsteen-stadionrock tot westcoast-punkrock. Van gang vocals in de refreinen tot wat voorzichtige metalriffs. Punkrock voor gevorderden.
De nieuwe OOR is uit!
Bestel ‘m hier.
