‘Introspectieve muziek en stemmige indiefolk, dat is waar we Jasper Boogaard van kennen. Tenminste, als hij als Nagasaki Swim opereert en niet, onder andere namen, heel andere klanken boven tovert. Hij werd een studionerd genoemd, een soort Einzelgänger in coronatijd. Inmiddels zet hij zijn ramen steeds een stukje verder open, werkt hij met prima andere muzikanten en sluipt er steeds meer pop en rock in zijn folkliedjes.
Na het introverte The Mirror (2021) en het prachtige, vaak nog ingetogen Everything Grows (2023) laat Boogaard in zijn deels vernieuwde band (met leden uit Coaster en Library Card) de teugels steeds meer vieren. De liedjes krijgen meer ballen, al zal je die vederlichte stem van Boogaard niet snel boos of met stemverheffing boude uitspraken horen doen. Hooguit laat hij in het lang uitgesponnen Picture die lichte stem wat aantasten door een stemvervormer. Nergens voor nodig, die is op zijn eigen manier al mooi genoeg. Even zachtaardig, hoopvol en moedig als de meeste van zijn woorden, als hij met een helicopterview de ellende op de wereld overziet. Melancholie is er vaak nog te over, alleen blakert die ongedwongen, soms wat richtingloze dromerigheid er bij de inmiddels 27-jarige Rotterdamse wonderboy steeds wat meer vanaf.
