In coronatijd zat ook Yves Jarvis gelukkig niet stil. Banned heette verleden jaar de bijzondere verzameling deviante composities die de Canadees maakte met Romy Lightman (van altpop-tweelingduo Tasseomancy) onder de naam Lightman Jarvis Ecstatic Band. Nu is het tijd voor The Zug, het vierde soloalbum van Jarvis, die eigenlijk Jean-Sébastien Audet heet.

Op de opvolger van het voortreffelijke Sundry Rock Song Stock is Jarvis wederom eigenwijs bezig, met zowel musique concrète, avant-pop, gospel als neo-psychedelica. Er komt van alles voorbij, zelfs gehoest. Jarvis is soms bijna zo tegendraads als Captain Beefheart, zo mysterieus vreemd als The Residents en zo stekelig als Stump ooit was. Ook houdt hij het graag Guided By Voices-achtig kort. En evenals op zijn vorige privécollectie doet Jarvis met audiospielerei een aantal keren aan de Nederlandse groep Bauer denken. Hij is uitgesproken in zijn muziek, maar terughoudend als zanger. Af en toe gaat er wat mis, getuige de nerveuze, geesteloze en monotone technotrack Why. Voor de rest zorgt Jarvis weliswaar niet voor mooie (als in schoonheid) maar wel voor aantrekkelijke (als in prikkelende) muziek.