Niet veel later zou hij uit de kast komen. Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me – Stewart weet: het was een droom. How Could Anybody Possibly Know How I Feel? – nog steeds Stewart. Mister Miserable. Op zijn vijfde Xiu Xiu-album staat een liedje dat niet alleen een begrafenissfeer ademt, het gáát ook over de begrafenis van een vriend die zelfmoord heeft gepleegd nadat een vriend hem de liefde had verklaard. ‘Say hello to Cory’s mom, say hello to Freddy’s mom, say hello to Ryan’s mom.’ Het ongemakkelijke weerzien bij het afscheid. Zouden die andere vrienden ook heengegaan zijn? Je vreest het ergste als je Stewart zo hoort zingen. Zijn huilstem is nog indringender dan die van Mark Hollis (Talk Talk) en Antony – je moet ervan houden. De muziek voelt al even ongemakkelijk: het ene moment akoestisch en verstild, het andere moment kakofonisch en zwaar overstuurd, met krassende gitaren, blikkerige Casio-ritmes en schrille noise. Tussendoor laat Stewart pijnlijke stiltes vallen. Alsof hij naar adem hapt na weer een onthutsende bekentenis. ‘Loneliness isn’t being alone,’ kermt hij, ‘it’s when someone loves you and you don’t have it in you to love him back.’ Het had een tekst van Morrissey kunnen zijn. ‘My royal name is Cyrus the selfish,’ zingt hij in PJ In The Streets, ‘and yours Panic in the Streets of London.’ De new wave-achtige rocksong Save Me Save Me heeft wel iets van Interpol, maar muzikaal vertoont Xiu Xiu nog de meeste verwantschap met Casiotone For The Painfully Alone, ook al zo’n getormenteerde ziel met fucked-up synthesizers en gitaren uit de Amerikaanse indiescene. Producer/gastmuzikant Greg Saunier (van Deerhoof) steekt Stewart de helpende hand toe, maar het maakt het leed er niet minder om. Je hoeft je er niet voor te schamen dat je vader je verkracht heeft, troost Stewart in Bishop, CA een vriend. En barst dan zelf in tranen uit. Veel deprimerender worden ze niet gemaakt.