Zo bevat The Bride Screamed Murder – album nummer 25, zegt de natte vinger – een zenuwslopend trage, bijna acht minuten voortploegende cover van The Who’s My Generation, die het origineel uiteraard gierend van de pret ontdoet van z’n essentie, maar wél weer even op klinkende wijze laat horen waar de Melvins goed in zijn. Da’s mooi, ware het niet dat we ons natuurlijk eerst allerhande flauwekul moesten laten welgevallen, want balanceren op het randje van zelfparodie, daar zijn de heren óók onovertroffen in. Zie de pesterige opener The Water Glass, weinig meer dan een hilarische bloemlezing uit veertig jaar rockkretologie in call and response-modus. Of de minutenlange ongein waarmee songs als I’ll Finish You Off, Hospital Up en PG x 3 afsluiten. Gelukkig staat er weer nét genoeg ouderwets bokkige noiserock tegenover om van de langst meedraaiende freakshow uit de alternatieve Amerikaanse rockcultuur te blijven houden. ERIK VAN DEN BERG