Zodoende verdween de boel op dezelfde plank als waar nu – alweer een paar jaar – de half voltooide échte nieuwe Coral-plaat ligt te verpieteren. Nu zegt ‘niet commercieel genoeg’ uiteraard niets: sommige van de beste platen aller tijden waren, ooit, ongetwijfeld ‘niet commercieel genoeg’. Maar zó druk hoeven we ons over The Curse Of Love gelukkig niet te maken, hier heerst vooral The Coral light. Van hints naar de briljante psychedelische hinkstapsprongen die het titelloze Coral-debuut uit 2002 tot een waar meesterwerkje maakten, is – mocht je daar als fan-van-het-eerste-uur nog stilletjes op hopen – andermaal geen sprake. Een spacey kabbelend psychfolkliedje hier (Willow Song), een akoestisch kleinood daar (The Game), een uitschieter naar boven (het dwarse Wrapped In Blue) en eentje naar beneden (de nietszeggende instrumental Nine Times The Colour Red), dat is ’t zo’n beetje. Zouden ze wel goed gekeken hebben op die plank?