De grote droom van iedere jonge band: een eerste EP maken en direct de weg naar superstardom inzetten. Het overkwam Lonely The Brave toen ze vorig jaar Backroads uitbrachten. Alle grote Britse festivals wilden de heren uit Cambridge hebben en debuutalbum The Day’s War werd uitgesteld omdat er een . . .

Omdat het vijftal afgelopen jaar ook veelvuldig op het vasteland van Europa te zien was, wisten we eigenlijk dat die plaat het wachten meer dan waard zou zijn. En inderdaad, The Day’s War is een overdonderend debuut dat je vanaf opener Trick Of The Light bij de strot grijpt. Als je er voor openstaat tenminste, want Lonely The Brave is een band voor romantici, voor mensen die houden van ietwat depressieve teksten die vol zitten met metaforen en dramatische wendingen. Je gelóóft zanger David Jakes gewoon als ie het zingt, sterker nog: als je niet te cynisch aangelegd bent, vóel je het ook nog. Muzikaal doet Lonely The Brave denken aan (de oude) Biffy Clyro, maar klinkt ook de liefde voor de alternatieve metal van Deftones door. Op de lichtere momenten horen we Pearl Jam, al komt dat ook door de stem van Jakes. Lonely The Brave heeft met hem goud in handen, moet muzikaal hier en daar nog iets gedurfdere keuzes maken, maar heeft dankzij tranentrekkend mooie nummers als Kings Of The Mountain en The Blue And The Green wel het debuut van het jaar gemaakt.