De knallende opvolger I Want To Be Wrong doet het ons bijna geloven. Helaas gooit Yours To Destroy met zijn electrobeats en voorspelbare opbouw roet in het eten. En daarmee is het nog niet gedaan. De plaat zakt steeds verder in. Sleeping Between Trucks komt niet op gang en de Beatlesque pianoballad Ontario en het akoestische Kill The Rich zijn nogal cheesy. Alleen Pacific Standard Time haalt het niveau van de twee openers. En godzijdank doet The Feel Good Song Of The Year zijn naam ook eer aan. WOUTER DIELESEN