Vooral Minutes To Midnight en A Thousand Suns waren niet om aan te horen. Op vorige plaat Living Things (2012) begon het pas weer een beetje de juiste kant op te gaan. Op hun vijfde studioalbum (de remixplaten niet meegerekend) The Hunting Party houden Chester Bennington en zijn vrienden deze koers godzijdank vast. Goed, het klinkt af en toe overgeproduceerd en zonder enig rauw randje (Until It’s Gone, All For Nothing), soms zitten er teveel computerbliepjes en rare samples in (wat doet die kraaiende baby daar? Waarom lijkt het of we op het eindlevel van Tetris zitten?) en soms doet ‘t regelrecht vreemd aan. Zo klinkt Rebellion meer als een samenwerking met Dragonforce dan met System Of A Down-gitarist Daron Malakian. Maar over het algemeen is het allemaal prima aan te horen, met hier en daar zelfs een nummer dat doet denken aan de ‘goeie ouwe tijd’ (A Line In The Sand, Wastelands). Helaas blijft dat te weinig om The Hunting Party een echt goede plaat te noemen of vaker op te zetten. ANNEMARIE DEGENS