Enige voorwaarde was dat de songs miniaturen (van twee à drie minuten) moesten blijven. Het resultaat, The Jewels, is nu toch op cd verschenen, inclusief prachtig verzorgd boekje en een film van veertig minuten. Muzikaal wijkt ‘t overigens nauwelijks af van wat Blixa Bargeld en zijn mannen de laatste jaren zo doeltreffend doen: zoeken naar Schoonheid en allang niet meer per definitie op de schroothoop van de samenleving. En van de gevolgde muzikale procedure – die overigens dicht in de buurt komt van de vroegere studio-experimenten van producer Brian Eno – merk je ook weinig. Oorspronkelijk en quasi-geïmproviseerd klinkt het bij Neubauten immers al snel. Toch lijkt er iets te ontbreken. Richting, coherentie, visie misschien. En bevlogenheid, bij vlagen. Is dat erg? Neen. The Jewels klinkt vooral als wat ‘t per slot van rekening is: een verzameling momentopnames, gestuurd door het toeval, vertaald door de fantasie, uitgevoerd door de vindingrijkheid van de dag en voorbij voor je ‘t weet. Maar geen Neubauten-fanaat mag ‘m missen. ERIK VAN DEN BERG