Hun eerste echte EP, The Lady’s First Song, is zeker heavy, maar ook zo energiek als punk. Ze brengen hun melancholische teksten met sterke gitaarriffs en vooral een stevige bass. Muzikaal is het dik in orde met deze band. Alleen de vocals mogen wel wat verbeteren. Of het de kwaliteit van de cd is of het geluid van de band, de vocals worden ondergeschoven door het slagwerk en de snaren. Erg jammer, want er is niet zozeer iets mis met de zangkwaliteiten van zanger Remco Tuns, maar zijn stem klinkt behoorlijk afgevlakt. Dat haalt de emotie uit de muziek, waardoor vooral de eerste twee nummers oppervlakkig klinken (terwijl ze dat niet zijn!). Ondanks dit ene minpuntje staan er zeker mooie nummers op deze plaat. Mrs. Insane is daar een van. Een gedumpte liefde die gek wordt van verdriet… De afkeer en toch ook wat medelijden schemeren door dit lekkere up-tempo nummer heen. Je kunt veel labels aan The Lady’s First Song plakken, maar kort gezegd is het een cd van vijf heren die het zowel muzikaal als tekstueel goed in de vingers hebben. WENDOLIJN BEUKERS