Niet vaak klonk de band zo doeltreffend: de kale en stuwende ritmesectie (bassist Guy Maddison en drummer Dan Peters) legt een prima basis voor de fuzzy uitspattingen van gitarist Steve Turner en oerschreeuwen van Mark Arm. De eerste helft, met toppers als I’m Now en Next Time, is subliem. Mudhoney heeft z’n beperkingen, zo weten we al twintig jaar. Het wordt op den duur allemaal wat monotoon en eendimensionaal. Maar zodra er in het furieuze Tales Of Terror overduidelijk wordt geknipoogd naar Superfuzz Bigmuff zeuren we nergens meer over. Dit is de plaat die The Stooges vorig jaar hadden moeten uitbrengen om zichzelf definitief onsterfelijk te maken. JOHN DENEKAMP