Zoals Late Night Sonic Insurrection, dat opent met een jazzy trompet, of Unconditional Love, dat vooral Bob Marley-fans zal bekoren. Gelukkig voor de skacoreliefhebber is de band de punkroots niet helemaal vergeten, zo horen we in het felle Fake Carreras en in Thessaloniki. Jaya The Cat weet andermaal een goede balans te vinden tussen partytracks en politieke statements, de refreinen zijn catchy as hell en de afwisseling en samensmelting van de verschillende stijlen zorgen voor een gevarieerd album. Al had ik persoonlijk iets meer power niet erg gevonden.