Op deze plaat horen we verder leden van Pianos Become The Teeth en waarschijnlijk ook nog anderen. Het anoniem blijven van de leden schijnt te maken te hebben met een rechtenkwestie rond de bandnaam, maar het brengt vooral het nodige mysterie met zich mee. Muzikaal is The Next Four Years (u snapt de referentie) een verdere uitbouw van de power-screamo-violence van het titelloze debuut uit 2008. Iets meer blackmetal-invloeden, iets meer een geluid dat aan Deafhaven en, natuurlijk, Pianos Become The Teeth raakt. Boven alles is The Next Four Years een plaat die je na elf nummers – variërend in speelduur van één tot zeven minuten – volledig knock-out slaat. En daar zit ‘m het probleem: het is niet erg als je onderuit gaat, maar daarna wil je weer opgetild worden. The Next Four Years is een uitputtingsslag. En daar moet je voor in de stemming zijn. Zoals gezegd: lastige plaat.