Het personele verloop lijkt ook in muzikaal opzicht iets te hebben veranderd. Als The President Of The LSD Golf Club de meest experimentele Hooverphonic-plaat was, dan is The Night Before de meest traditionele. Het album is gedrenkt in invloeden van Burt Bacharach, John Barry en zelfs Ennio Morricone en dat zorgt voor filmische nummers waar de zwierige stem van Wolfs bijzonder goed bij past. Het weerbarstige mag er dan (tijdelijk?) af zijn, de nieuwe richting die Hooverphonic hier inslaat, doet met zijn in luxueuze arrangementen verpakte grandeur weldadig aan. Chapeau! OENE KUMMER