Vorig jaar beweerden we nog dat er niet zoiets bestond als een typisch Portugal. The Man-liedje. Daar moeten we op terugkomen. Op The Satanic Satanist – het vierde album van de band – minder geëxperimenteer en meer terugkerende elementen, zoals elektronische loops en samples. Het psychedelische randje dat voorganger Censored . . .

Wie had ooit gedacht dat deze band zo catchy zou gaan klinken? Zo blijft Portugal. The Man verbazen en klinkt zelfs zanger John Baldwin Gourley veelzijdiger dan ooit. En toch… Toch mist deze plaat de opwinding die de vorige albums van de groep wel hadden. Het overdonderende, het onvoorspelbare, dat is voor een groot gedeelte verdwenen. Dat gezegd hebbende: er staat werkelijk geen enkel slecht liedje op The Satanic Satanist. En dus is deze plaat de uitgelezen kans voor een breder publiek om kennis te maken met Portugal. The Man.