Na twee teleurstellende opvolgers ging voorman Jay Farrar solo teneinde zijn muzikale horizon te verbreden om vervolgens met een totaal andere bezetting zijn oude groep nieuw leven in te blazen. Net als het voorafgaande Okemah And The Melody Of Riot schetst The Search een grimmig beeld van het huidige tijdsgewricht, al blijft er wel altijd uitzicht op een soort van verlossing, getuige bijvoorbeeld de bijbelse boodschap ‘we’ll know when we get there if we find mercy.’ Zo schudt Farrar de ene na de andere citeerwaardige regel uit zijn mouw, maar door zijn nogal monotone stemgeluid en weinig expressieve voordracht dreigt zelfs de klassieke Americana-tekst van het samen met Shannon McNally gebrachte Highways And Cigarettes aan de aandacht te ontsnappen. Bovendien lijden zijn composities als gewoonlijk aan een zekere eenvormigheid, waardoor ook dit vijfde groepsalbum gaandeweg aan spanning verliest, zij het dat met de komst van toetsenist Derry DeBorja het klankbeeld het nodige aan kleur heeft gewonnen. Met het ternauwernood van R.E.M. te onderscheiden The Picture als vroeg hoogtepunt is The Search echter hoe dan ook verplichte kost voor elke rootsfanaat. GEERT HENDERICKX