album
Avant-garde

Brian Eno

The Ship

WARP/V2

Conceptueel gesproken is er dus heel wat aan de hand op The Ship, bestaande uit het 21 minuten durende titelnummer en het bijna een half uur voorttikkende drieluik Fickle Sun, met als slotdeel de Velvet Underground-cover I’m Set Free. U dacht al dat dit geen lichte kost was, geen gemakkelijk wegzweefbare, gemakkelijk te negeren ambienteske klankveldjes. Het titelnummer valt oppervlakkig gesproken wel in die categorie, misschien. Maar de verschillende elementen daarvan – de wegsuizende geluiden, de gesproken stemmen op de grens van het hoorbare, de schitterend vormgegeven atmosfeer en vooral de stem van Eno, al of niet vervormd – vallen uiteindelijk samen in een uiterst aangrijpend stuk. Is die Titanic toch niet voor niets gezonken. In Fickle Sun figureert Eno’s stem wat prominenter. Maar los dan van I’m Set Free, reuze statig, blijft Eno gelukkig verre van de conventionele liedjesvorm. In zijn stem duikt zelfs een soort folkgevoeligheid op, een band met de fierheid van het oude Engeland die zelfs in de dodelijke modder van de loopgraven ongebroken bleef. Dat is dan een licht opbeurende notie op een plaat die verder een prachtige verklanking van donkere melancholie ten beste geeft. Wat Een Meester.

 

Deel dit artikel

Meest gelezen artikelen

Come Ahead
album
Primal Scream

Come Ahead

‘Oh Lord’, zingt het omnipresente koor op openingstrack Ready To Go Home, al voordat frontman Bobby Gillespie ook maar een ...
Area Silenzio
album
Eat-Girls

Area Silenzio

Het is nooit makkelijk om te besluiten met welk nummer je je debuutplaat opent, maar als je zo veelzijdig klinkt ...
'Voor mij persoonlijk maakte Talking Heads de plaat van het jaar'
column
jeroen woe

‘Voor mij persoonlijk maakte Talking Heads de plaat van het jaar’

Een dezer dagen zal het OOR-mailtje weer binnenkomen bij de popjournalisten, met de vraag wat hun Platen Van Het Jaar ...

Recensie: Brian Eno - The Ship