ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Liveplaten en soundtrackwerk niet meegerekend is The Soft Machine het vijfde studioalbum van Ozark Henry in tien jaar tijd. Wie de formatie al die tijd heeft gevolgd, zou kunnen stellen dat Goddaer ditmaal relatief weinig nieuwe vergezichten aan zijn unieke muzikale landschap toevoegt. Een groot bezwaar hoeft dat echter niet te zijn. De inmiddels vertrouwde kwaliteit van Ozark Henry mag er ook wezen. De melancholieke snik in Goddaers stem klinkt nog steeds even mooi als op debuutalbum I’m Seeking Something That Has Already Found Me (1996) en datzelfde geldt voor de fraai aanzwellende baslijnen, tintelende toetsenpartijen en gecontroleerde gitaarerupties. Bovendien ligt de kwaliteit van het songmateriaal opnieuw hoog, met de sterke opener These Days, het hitgevoelige Christine, het blitse instrumentaaltje Echo As Metaphor en het spannende en weerspannige Morpheus als hoogtepunten. En ondertussen kijken we alweer uit naar Goddaers soundtrack bij de verfilming van ons aller Kruistocht In Spijkerbroek. Al zeggen we nu: Crusade In Jeans. OENE KUMMER