Die lijn werkte hij in de tussentijd nog verder uit in zijn samenwerkingsverbanden met Steve Reid, Amerikaans drummer met zijn wortels in revolutionair getinte freejazz. Het lijkt haast wel of Hebden deze plaat maakte om bij te komen van de intensieve muziek die hij in Reid-verband maakte. Ja, zo lichtvoetig klinkt het electrogetinte materiaal hier, als vanouds gewoon thuis opgenomen met zeker niet de modernste computerapparatuur. Maar na enkele draaibeurten komt de boel tot leven. Om te beginnen met opener Angel Echoes, vol hemels verknipte dameszang, en de lange, fascinerend rondcirkelende single Love Cry (niet irrelevant denk ik dan: dat is ook de titel van een album van freejazz-icoon Albert Ayler). This Unfolds lijkt een ode aan obscure eightiesband Ike Yard (een duistere kruising tussen Joy Division en DAF) en Plastic People verzoent je in al zijn luchtige pracht met alle mogelijke, al of niet dubbelzinnige lichtvoetigheid die Four Tet hier te berde brengt. JACOB HAAGSMA