Dat loslaten van de productie heeft vast ook met zelfvertrouwen te maken. Balthazar heeft zich de voorbije jaren een dusdanig eigen geluid (en originele manier van componeren, arrangeren en accenten leggen) aangemeten, daar willen externe sterproducers niets aan kapot maken, hooguit soms een frisse impuls aan toevoegen. Gebleven zijn die karakteristieke, qua kleur breed uiteenlopende leadvocalen van Deprez en Devoldere, de melodieuze vioolpartijen, de koortjes en dat groovy spel van een wel deels vernieuwde ritmetandem. Nieuw is de opvallend monotone basisritmiek in het rauwe Nightclub en dat speelse sixties-gitaarriffje waar het afwijkende I Looked For You omheen gebouwd is. Natuurlijk is het goed dat Balthazar blijft experimenteren, maar de groep hoeft niet langer te zoeken. De vorm is gevonden. De pure winst zit hier dan ook elders. Niet eerder schreef de band zulke prachtige, op het eerste gehoor zonder veel opsmuk vastgelegde popliedjes als Bunker, So Easy, Dirty Love en opener Decency, dat qua sfeer opvallend dicht tegen de laatste rustige tracks van Arctic Monkeys aanleunt. Hoewel Balthazar ook live volkomen terecht een steeds grotere reputatie geniet, lijken stadionknallers te ontbreken. Dat wordt dus wat stiller genieten op de festivals, want de band bouwde met Thin Walls wel degelijk opnieuw een groots monument.