Voor een nog vrij marginale artrock- en postpunkband uit Bristol is het viertal Lice muzikaal gierend ambitieus. Hun debuutalbum Wasteland: What Ails Our People Is Clear (2021) was een gewichtige conceptplaat over een fantasiewereld waarvan de bewoners hun eigen leefomgeving langzaam slopen.

Lice bestaat sinds 2015 en stond nog in het voorprogramma van The Fall. Joe Talbot van IDLES bracht hun eerste twee EP’s op zijn label Balley uit. Third Time At The Beach is alweer een conceptplaat, waarvan het idee zich laat lezen als een synopsis van een magisch realistische roman: een jongvolwassene kom erachter dat hij/zij/x nauwelijks iets van de wereld begrijpt. Vervolgens worden er allerlei universele wijsheden op de persoon geprojecteerd, waarna die met meer vertrouwen het leven tegemoet treedt. Leuk bedacht, maar het levert wat mij betreft een te abstract en schetsmatig album op, waarop Lice vergeet om hun ideeën in coherente songs te verpakken.

De plaat is een aaneenschakeling van verschillende secties met postpunk, industrial, dubritmes, ontregelende geluiden, vervormde stemmen, elektronische beats en poëtische praatzang. Daar zitten best goeie stukken tussen, maar alleen Red Fibres en Fatigued, Confused komen in de buurt van wat ik interessante songs zou noemen. Deze band kan echt wel wat, maar het vormgeven van het concept lijkt hier belangrijker dan de muziek zelf.