Na deze jonge indierockband uit West-Yorkshire enkele malen live te hebben gezien, was ik vooraf iets bevreesd voor dit debuutalbum. Ondanks de euforie van zowel de voltallige Britse muziekpers als enkele OOR-collega’s na ESNS spatte de energie en het charisma nou niet direct van het podium af.

Twee singles hadden me naar hun concerten gelokt, waaronder het verrukkelijke Nearly Daffodils, met een verdiende plek in Time Magazine’s Best 10 Songs Of 2023. The World’s Biggest Paving Slab, eveneens present op This Could Be Texas, dook op in de immens populaire playlist van de videogame FC 2024 (voorheen FIFA) en schoot bijgevolg dwars door de grens van een miljoen streams heen. Want laten we wel zijn: veelbelovend waren ze, die twee vooruitgeduwde tracks. Zo is Nearly Daffodils, met dat opgeknipte refrein, een sierlijke oorwurm die meermaals versnelt en vertraagt. De potentie van Lily Fontaine’s stem is hier al voelbaar en broeit onderhuids.

This Could Be Texas bestaat voor het overgrote deel uit charmante, vrij ingetogen tracks met gevoelige teksten en doorgaans een kwinkslag. Fontaine, van gemengd bloed, memoreert onder meer de shit die kwamen kijken bij het opgroeien in cataleptisch post-Brexit-Leeds. Bij vrijwel alle nummers is de power van haar stem onafbroken aanwezig, maar de rem blijft er voortdurend op. Het delicate You Blister My Paint leent zich er bij uitstek voor alle hoeken van het vocale spectrum eens flink uit te wonen, maar dat gebeurt niet. R&B komt het dichtst bij een apotheose, maar tikt ‘m ook net niet aan. Is This Could Be Texas daarmee een zouteloos debuut geworden vol opgekropte neurosen en gemiste kansen? Nee, het tegendeel is waar. Vrijwel elke track broeit, gist, ettert, smeult en belooft.

Neem nu een abonnement op OOR en ontvang This Could Be Texas van English Teacher gratis op vinyl. Kijk hier voor het aanbod.