Eerste single Times Are Changing van het ‘nieuwe’ Di-rect beloofde niet veel goeds. Natuurlijk, het was sympathiek van de overgebleven bandleden dat ze voor de muzikale hippie Marcel Veenendaal kozen en niet voor pretty boy Sven van Hees, maar die eerste vertilde zich lelijk aan de uithalen in de . . .

Sowieso sluit Di-rect met het vertrek van zanger Tim Akkermans een hoofdstuk af. Wat zeg ik, This Is Who We Are is het begin van een heel nieuw boek. Weg is de poppy sound van de Haagse groep. Piano’s, mooie melodieën en Snow Patrol-achtige droomrock vullen de eerste helft van het album. De inbreng van toetsenist Vince van Reeken is groot en pakt verrassend goed uit. Maar Di-rect kan meer. Zoals in het licht-psychedelische Flies, Ants And Elephants, waarin nog maar eens blijkt hoe goed de stem van Veenendaal bij het nieuwe geluid van de band past. De repeterende drums in Walk With Me, die halverwege in onbalans raken met de gitaar, zorgen vervolgens voor een groots nummer dat bijna de zeven minuten vol maakt en tot aan de laatste seconde spannend blijft. Op momenten kabbelt de plaat iets teveel voort en moet Di-rect opletten niet aan het Coldplay-euvel te gaan lijden, maar voor het grootste gedeelte blijft de band aan de goede kant van de streep. This Is Who We Are is een verrassend en – pas op, jeukwoord – volwassen rockalbum van een band die aan zijn tweede jeugd is begonnen. Kane mag wel oppassen. Di-rect laat immers horen dat mainstreamrock echt wel spannend kan zijn.