Het Londense kwartet is inmiddels een trio en op die immer lastige tweede plaat blijkt dat de band zich op indrukwekkende wijze heeft ontwikkeld. De ritmes zijn er nog, al zijn ze minder prominent aanwezig en de introductie van blazers voegt daadwerkelijk wat toe aan de electropopliedjes. Till The Tomb is warm en geraffineerd, ingehouden zinderend maar tegelijkertijd aangenaam relaxed. Het geluid is rijk, subtiel en gestroomlijnd zonder glad te worden, mede dankzij de productie van Dave Eringa (Manic Street Preachers) en David Wrench (Caribou, Jungle), die de bandleden de ruimte geven maar de boel wel prettig strak houden. Jungle co-produceerde het nummer Raw Gold. Hun invloed is onmiskenbaar; de band klinkt soulvoller dan ooit en strooit met goede grooves. Green Greese, Soft Like Clay en Good Bunch zijn stuk voor stuk pareltjes die voor een instant goed humeur zorgen. Till The Tomb is een aanstekelijke, zonnige plaat waarop Beaty Heart laat horen een grote stap voorwaarts te hebben gemaakt.