Wie de film Blade Runner ooit zag, weet dat tijd voor iedereen wat anders betekent. Vaak raakte Alan Myson alle besef van tijd kwijt terwijl hij als Ital Tek in de studio aan zijn futuristische post-drum ānā bass sleutelde. Terwijl vijf minuten in de rij bij de bakker voor hem al ultiem lang voelde.
In ieder geval had de Britse producer daarna een thema voor zijn zevende album op het platenlabel dat hij al ruim vijftien jaar trouw is. Vergeleken met de tamelijk intense voorganger Outland voelen de tien tracks op Timeproof dromeriger en toegankelijker aan, al is de toon vaak somber en melancholisch. Verrassend genoeg heeft de drumcomputer meestal niets te doen. Timeproof draait om sfeer en blijkt grotendeels een ambientplaat. Uitzonderingen zijn het zweverige technonummer Darking en het theatrale The Mirror, waarop synths als scherpe, gebroken spiegels om je heen cirkelen. Rutger Hauer had voor dit fraaie album vast ruim de tijd genomen. āTime enough…ā