The Hymn Of A Broken Man heeft op het eerste gezicht dus alles in zich van een klassieker. Dat is het niet. Het gekke is: eigenlijk is er niet zo veel mis met dit album. Het tweetal durft gas terug te nemen en invloeden uit andere genres toe te laten, maar blijft tegelijkertijd dicht in de buurt van Killswitch Engage ten tijde van Alive Or Just Breathing (2002). Een warm bad voor de metalcorefan dus. Maar echt spannend wordt het pas in het totaal gestripte The Forgotten One, een akoestische parel. Ook single Strength In Numbers is een geweldig nummer, maar verder blijft deze samenwerking teveel hangen in riffs en te lange solo’s. Een overdaad aan ideeën, een gebrek aan goede nummers.