What’s in an album title’ Nou, een boel dus. Van die negentien nummers wordt om te beginnen maar de helft in ‘conventionele’ basisbezetting (zeven man/vrouw inclusief blazers) gespeeld. Het levert op het eerste gehoor nogal drukke, maar ondertussen – leve de killer ritmesectie – heerlijk stoïcijns voortgestuwde noiserock op, waarbij G.W. Sok voor zijn doen behoorlijk melodieus voor de dag komt: Story Stuck en Getting Tired bevatten zelfs heuse, meezingbare refreinen. Maar da’s allemaal nog maar de helft van het verhaal. Een lange gastenlijst – we turven J. Mascis (Dinosaur Jr), Mike Watt (Minutemen), folkman Alasdair Roberts, jazzsaxofonist Ab Baars en vele anderen – zorgt voor input van buitenaf en Saggar zelf zaait met z’n samplekunsten en elektronica op grote schaal verwarring en ontregeling. Gewoon tussen de songs door. Plots trekken er sinistere soundscapes voorbij, stukken freejazz, blokfluiten, kinderstemmen, ontsporende drum ‘n’ bass, electrostatische geluidstunnels waarin songs zomaar verdwijnen… Geen idee wat hier het Grote Verhaal is, maar laten we erop gokken dat dat er ook gewoon niet is. Die albumtitel, weet je nog. Hoe dan ook: wat een trip.