ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Voorbeelden? Prachtsingle Death en het melodramatische A Place To Hide zijn (met uitzondering van het wat slappe refrein in laatstgenoemd nummer) regelrecht Editors-materiaal, in titeltrack To Lose My Life klinkt White Lies als The Bravery ten tijde van hun naamloze debuutalbum en het intro van Unfinished Business is meer Interpol dan Interpol ooit zal zijn. Tekstueel komt bassist/tekstschrijver Charles Cave ook weinig origineel uit de hoek. Elke zin is van oppervlakkige dramatiek doortrokken. Passages als ‘when you said goodbye, I almost died’ zijn geen uitzondering. En toch, ondanks het gebrek aan eigenheid straalt het materiaal op To Lose My Life zóveel klasse uit, dat het onmogelijk kan worden afgedaan als goedkope namaak. Het eighties-jasje zit White Lies simpelweg als gegoten. Laten we het daarom maar op ‘goede namaak’ houden. TOM SPRINGVELD