Deze derde Crack Cloud-plaat begint met lang geleden opgenomen woorden van Danny Choy, de jong overleden vader van bandleider Zach en gitarist Will. ‘Music is an excellent way to let your anger out, put it all on paper’, moedigt hij zijn kinderen aan. Crack Cloud was al zelftherapie op muziek – Zach ontmoette zijn meeste bandleden in de verslavingszorg – en dat ligt er op Tough Baby nog iets dikker bovenop dan bij voorganger Pain Olympics.

Van traditioneel gestructureerde songs is nauwelijks sprake, het album klinkt vooral als de soundtrack van een moeilijk te volgen arthousefilm. De songs zijn doorspekt met gesproken (film) fragmenten en volgen nooit een voorspelbare route. Funky of hoekige postpunkgrooves worden afgewisseld met stukken koorzang, verstilde pianopartijen of juist brute sludge, zoals in Criminal. Even later lijkt Eddie Van Halen uit de dood herrezen in het intro van 115 At Night, dat ontaardt in een soort gothic raprock met ook nog eens een meeslepende synthpartij aan de basis. Alleen de afsluitende postpunkbeuker Crackin Up wordt vrij conventioneel over de streep getrokken. Er gebeurt heel veel op Tough Baby, toch is de plaat niet onbeluisterbaar. Daarvoor zijn de afzonderlijke stukken muziek waaruit de songs zijn opgebouwd toegankelijk en interessant genoeg. Behoorlijk ongrijpbaar is het allemaal wel.