Hoe zoiets uiteindelijk tot stand komt? In de met zijn iPhone opgenomen aanzet tot een liedje, opener Ergens Toen, geeft hij een inkijkje. Daarin zitten alvast de drie woorden die de albumtitel en de gelijknamige song opleverden. De rest van de liedjes sloten zich daar in de loop van de tijd bij aan. Liedjes met een bijzondere, fragmentarisch aandoende inhoud vaak, vol herkenbare zinnetjes, want dat is ook nog altijd wat Spinvis zo bijzonder maakt. Luister naar Van De Bruid En De Zee: ‘Kom gewoon te laat, liever geen gedicht en breng geen bloemen mee’. Of geniet van de manier waarop hij in Artis alles aaneen zingt, zoals ook Eefje de Visser dat tot kunst verhief, zonder erop te letten of de tekst wel precies binnen de patronen past. Het fraaie koper voorziet het nummer van een slagroomtoef en geeft het een zwierigheid die ik na The Polyphonic Spree niet veel meer hoorde. Er gebeurt in de dertien liedjes weer van alles, al blijft de toon ditmaal redelijk eenduidig en kruipt De Jong regelmatig achter de piano of pakt hij de akoestische gitaar. In Wat Blijft horen we bijvoorbeeld een akkoordenschema dat door Leonard Cohen vijftig jaar geleden op het Griekse eiland Hydra voor een van zijn muzen verzonnen had kunnen zijn. In het dichterlijke Nachtwinkel horen we verstilde pianoklanken en de cello en stem van Saartje van Camp, zijn trouwe metgezel met Vlaamse tongval. Een paar keer pakt Spinvis ook weelderig en lang uit, als het verhaal van Stefan En Lisette daar aanleiding toe geeft of een pak strijkers de titelsong letterlijk afmaken. Mooi verkapte boodschappen zijn er ook. In het afwijkend uptempo Dageraadplein (waar ochtend op avond rijmt) wacht Spinvis op welkome, al dan niet illegale vluchtelingen. Terwijl er een dronken volkse fanfare voorbijdendert, zou iedereen de vlinders achterna mogen huppelen.

Trein Vuur Dageraad gratis thuisgestuurd krijgen, samen met Pure Comedy van Father John Misty? Neem dan nú een abonnement op ons prachtblad en word automatisch lid van Club OOR! Klik hier voor alle info.