Er straalt een frisse kou van dit album, met enige tocht uit de hoek van IJslands liefjes Sigur Rós en Björk en een briesje desolaat-Noorse, Biosphere-achtige ambient. In bezonken tempo’s wordt de luisteraar beslopen, waarbij je amper de kans krijgt om je te verbazen over hoe zo’n koor tegelijkertijd hoogst kitscherig en uiterst serieus kan klinken. De interactie tussen zulke, ahum, menselijke elementen (waarbij we ook nog enig priemend koper ontwaren) en de potentieel verstorende, stotterende en klikkende elektronica geeft Tripper zijn ongenaakbare, rillerige spanning. Ideaal bij een kopje warme chocolademelk. JACOB HAAGSMA