Opnieuw een albumdebuut van een Vlaming die doorbrak via de Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Het succes van Louis de Roo (26), zoals er in zijn paspoort staat, komt niet uit de lucht vallen. Dat paspoort had hij nodig toen hij negen jaar geleden naar Engeland verhuisde om op het LIPA (het onder de vlag van Paul McCartney varende Liverpool Institude for Performing Arts) te gaan studeren. Hij werd er volwassen en kon er zijn talent voor hemelse indiefolk verder ontwikkelen. Hij trad lang solo op en ik was er getuige van dat hij behoorlijke mensenmassa’s muisstil kreeg.

Dit met band gemaakte debuut blijkt een groeibriljant van jewelste, vol songs waarin hij deels dicht bij zichzelf blijft en toch ook de diepte induikt, met onderwerpen als ambitieuze dromen vol onzekerheden in het leven, maar ook houvast en vertrouwen zoeken, ondanks verloren gegane vriendschappen. Hij weet de zaak vaak prachtig klein te houden, maar pakt – met dank aan producer Bert Vliegen (Whispering Sons, DIRK., Meltheads) – soms ook heel dynamisch uit. Zijn eigengereide talent staat buiten kijf, maar wie toch enig houvast wenst: liefhebbers van Ásgeir en Bon Iver doen er goed aan Isaac Roux te checken. Ook op het podium, want hij presenteert dit debuut in december in zowel de AB in Brussel als Paradiso in Amsterdam.