Gestoei met samples (You (Ha Ha Ha)), een matig geslaagde Nicki Minaj-imitatievan rapper/stripper Brooke Candy (Could Aura), een vocoder en schelle hi-hats (What I Like) – de zes verschillende producers laten geen mogelijkheid onbenut om de stilte te vullen. Het resultaat laat zich raden: True Romance, met hoekige beats, vervormde kreunzang en een scala aan schurende en reutelende synthesizers als basisingrediënten, bevat veel van alles, maar daardoor van alles net niks. De productionele overdaad heeft vakkundig de ziel uit de liedjes geperst. Dat de muziek geen enkel gevoel oproept, kan niet de bedoeling zijn. Is Charli XCX slechts het snoepje van de maand óf een ster in wording die ten prooi gevallen is aan jeugdige overmoed? Laten we hopen op het laatste. TOM SPRINGVELD