Een levensmotto. Een ferm statement tegen de steeds groter wordende maatschappelijke druk. Van die dingen, u kent het wel. Op het vorige album Green Blade Rising (2002) leerden we echter een andere Levellers kennen. Zoetsappigheid en valse romantiek gingen hand in hand. Goddank gebeurt er weer wat in de wereld en kunnen de Levellers zich weer kwaad maken.

Op Truth & Lies gaan ze dan ook als vanouds tekeer met gierende gitaren, venijnig vioolspel en Mark Chadwicks scherpe teksten. Eindelijk stoppen ze weer een beetje punk in de folkpunk die ooit aan de basis van de Levellers lag. Maar verwacht geen Dropkickin’ Flogging Molly’s. De Levellers staan nog altijd bekend als ‘feestband met diepgang’. En na zeventien jaar is het tijd geworden voor bezinning en allicht ook berusting. Weliswaar op hun eigen semi-anarchistische manier en dan komen we uit op teksten als ‘nobody who was ever here, will grief me when I die’ (Confess). En tja, dan rest ons niets anders dan meezingen uit volle borst. Toch? ANNEMARIE VAN LOOIJ