Met Rumours (1977) leverde Fleetwood Mac een van de mooiste en bestverkochte albums in de popmuziek af. Het verhaal over de moeizame totstandkoming is bekend, maar de zegetocht die volgde was weldadig. Maar liefst veertig miljoen keer ging de plaat over de toonbank en op tour kreeg iedereen een eigen . . .

Om het proces niet te verstoren, mocht de band ongelimiteerd gebruik maken van de Village-studio in Los Angeles, die zelfs speciaal voor de band helemaal werd verbouwd. Kosten noch moeite werden gespaard om het succes van Rumours te evenaren. Voor Stevie Nicks en Christine McVie was dat prima. Songs als Over And Over, Think About Me, Never Forget en Sara ademden de sfeer van het succesalbum en voegden daar ook iets van wereldwijsheid aan toe. Zanger/gitarist Lindsey Buckingham dacht daar heel anders over. Hij was in de ban geraakt van de punk en new wave die in de tussentijd waren opgekomen. Alles wat neigde naar het kopiëren van het succesgeluid torpedeerde hij met vervormde gitaren die, rechtstreeks ingeplugd in de mengtafel, een schril en tegendraads geluid creëerden. In eindeloze sessies werden talloze versies van liedjes opgenomen, vaak na verhitte discussies. Zo bleven op de snijtafel prachtige opnames liggen, zoals de versie van Brown Eyes waarvoor de oorspronkelijke bandleider Peter Green vanuit Engeland was overgevlogen. Uiteindelijk werden de vervormde gitaren beperkt tot Buckinghams eigen songs. Was het maken van Tusk alleen maar kommer en kwel? Nee, op sommige dagen vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Zoals in het majestueuze titelnummer, de ballad Beautiful Child en Sara, het aan Dreams herinnerende nummerdat de grote hit van de plaat zou worden.Buckinghams flirt met Britse new wave pakte goed uit in What Makes You Think You’re The One en Not That Funny. Met een kritischer songkeuze en een producer van buitenaf was er op de golf van creativiteit wellicht een even briljant album als Rumours uitgerold, nu werd Tusk meer een peperduur uitgevoerd schetsboek. Dat er slechts vier miljoen in plaats van veertig miljoen werden verkocht, spreekt boekdelen. Toch kent het album fervente voorstanders en dat is wel te begrijpen. Vooral de afsluitende vierde plaatkant is sfeervol. En de soms wat krasserige lo-fi-productie is voor hedendaagse oren prima toegankelijk. De Expanded 3cd-heruitgave bevat als extra’s een cd met outtakes en een cd met een volledige alternatieve uitvoering van het album, met onder andere de nooit eerder uitgebrachte Brown Eyes-versie met Peter Green. De Deluxe 5cd-boxset bevat ook twee cd’s met concertopnames uit de Tusk-tournee. Alles wat over Tusk wordt gezegd is waar. Het is te veel, te grillig en soms ongecontroleerd. Maar bij vlagen ook briljant.

De Expanded 3cd-editie van Tusk gratis thuis ontvangen? Neem dan nu een abonnement op OOR! Klik hier voor alle info.