Liedjes die ieder voor zich overlopen van teksten die vragen oproepen, soms doen glimlachen, een verhaal vertellen. ‘Fok mensen, ben liever Remi / Ik identificeer me meer met dieren en baby’s,’ zegt Typhoon in Zo Niet Mij, waar net als op de rest van het album openhartigheid hoogtij viert. Er schuilt vaak iets kwetsbaars in de muziek van Typhoon en de dichtzang van de Vlaamse Neske Beks sluit daar op Sprokkeldagen perfect bij aan. Dries Bijlsma produceerde de meeste nummers en gaat van een melancholieke accordeon zo naar drum ‘n’ bass, wat voor een behoorlijk Zwols geluid zorgt. Sticks komt nog even voorbij op het krachtige Wind Waait (wat een sample!) en ontleedt zichzelf als binnenvetter: ‘Ik ben die bom op het punt van ontploffing / Druk ‘m maar de kop in / Ondertussen pruttelt de koffie.’ Typhoon is allesbehalve een binnenvetter. ‘Dit is therapie,’ zegt hij ergens. Maar het is nergens zwaar, belerend of teveel geworden. Omdat hij steeds net de juiste woorden weet te vinden en ook omdat zijn tweestrijd, vertwijfeling en electrostress niet alleen van hem zijn. Het is net zo goed de vertwijfeling van zijn generatie. Om dat zo in muziek terug te horen is overweldigend. Tussen Licht En Lucht is een aanrader voor iedereen die hiphop heeft afgezworen. RADNA RUMPING