Jemig, weer een release van Korn? En wéér geen nieuw studioalbum? Deze keer krijgt u als fan ongeplugde versies van de normaal o zo lompe nu metalband. En voor het eerst in een jaar tijd is deze plaat wél de moeite waard.

Spelen andere bands tijdens een Unplugged-optreden vooral uitgeklede (en saaie) songs, Korn gaat voor een bredere aanpak. Zonder die lompheid zouden de songs immers wel erg kaal klinken en dus horen we piano, trombone, cello’s en zelfs een zaag (freaky geluid, zeg). Het mag gezegd, Korn klinkt ineens opvallend kleurrijk. Waar normaal frustratie de drijfveer is achter Blind, Love Song en Throw Me Away, wekken deze songs nu juist vrede op. Kalmerend zelfs, zoals ook het flamencostuk in Got The Life. Het bezwerende Coming Undone gaat richting Arabische sferen. Fraai gedaan, maar missers zijn er ook; Davis is wel erg vals in de verder verrassende uitvoering van Radioheads Creep en ook de bijdrage van Amy Lee (Evanescence) op Freak On A Leash had spannender gekund. Maar zoals gezegd, deze cd is eindelijk weer eens het aanschaffen waard. Hopelijk is dit wel de laatste release voor een écht studioalbum. PHILIPPUS ZANDSTRA