Grijsgedraaid is een lelijk cliché. Toch gaat dat (vrij letterlijk) op voor een beduimeld cassettebandje dat ik in de jaren ‘80 in mijn auto had liggen: Des Traces Retrouvées 3 van Rotterdammer Michael Banabila. Een betoverend ambientalbum dat zo naast het betere werk van Brian Eno paste.
Veertig jaar (!) later maakt de producer nog steeds muziek. Op zijn eigen label Tapu en af en toe voor het hippe Knekelhuis. Ook is Banabila tegenwoordig veelgevraagd leverancier aan theater- en tv-producties. Wie Unspeakable Visions hoort, snapt dat laatste direct. Alles draait om sfeer in zijn wonderlijk losse composities. En om stemmen, want dat is telkens weer het basismateriaal op de elf relatief korte tracks. Daarnaast gebruikt hij vage instrumenten als een angklung, een schildpadfluit en text to speech-software. Het resultaat klinkt beurtelings meditatief en wonderschoon – vaak gaan die twee trouwens gelijk op. Deze ga ik vast ook weer grijsdraaien. Ambient voor gesloten ogen en een open hart.