Het nummer is opgedeeld in drie delen, waarbij het middenstuk gerekend kan worden tot het hardste wat de band heeft opgenomen. Daarna wordt er met meer richting gemusiceerd. Op Be Still And Know komen de thrashinvloeden van weleer naar boven, maar het nummer wordt wel gekanaliseerd met een goed in het oor liggend refrein. Dat trucje doet Machine Head hier vaker (en helemaal niet slecht), onder andere bij Locust en afsluiter Who We Are. De ballad Darkness Within is het enige minnetje op de plaat. Unto The Locust is misschien niet zo overweldigend als The Blackening, maar wel een waardige opvolger. TIJS HEESTERBEEK