Natuurlijk maakte hij uitstapjes met Amy Winehouse en Duran Duran, maar ook het vorige album Record Collection uit 2010 bouwde voort op dit fundament. Het manco van Record Collection wordt voortgezet op Uptown Special. De nummers klinken als hit na hit, alleen dan van het soort dat je gelijk vergeet. Alzheimerpop. Of kan iemand nu nog The Bike Song, Somebody To Love Me en Glass Mountain Trust van het vorige album uit het hoofd voorzingen? Het lijkt ook met Uptown Special te gebeuren. Natuurlijk is Uptown Funk een hit. En het is een gouden zet geweest om Mystikal uit de mollenballen te trekken om Feel Right vol te blaffen, dat wordt ongetwijfeld nog een hit. Daffodils, In Case Of Fire en Leaving Los Feliz springen er in positieve zin uit door klank en productie. Maar de rest kunnen en gaan we snel vergeten. Het lukt Mark Ronson maar niet om een heel album te maken dat een langdurige indruk achterlaat.