‘Loden: Jolan Koks (22) uit Hilversum. Derdejaars Sound Design (geluid voor film en games) op de Hoge School voor de Kunsten in Utrecht,’ was alles wat we destijds wisten te melden in ons Ware Underground-overzicht van de vaderlandse elektronicascene (OOR 6, 2003). Een onbeschreven blad. Hij zal nu 23 of 24 zijn en hopelijk afgestudeerd. Het afgelopen anderhalf jaar reisde hij heen en weer tussen Brussel en Amsterdam om aan Valeen Hope te werken. Met deze cd, pas zijn tweede release, streeft Jolan veel van de collega’s met wie hij toen op de foto ging in één klap voorbij. In twaalf nummers bestrijkt hij het hele elektronische veld tussen Air en Autechre, een veld dat nog niet zo vaak is bespeeld (M83 schiet door mijn hoofd.) Warme elektronica dus, met knisperende beats, gitaarvegen en ijle, soms bijna symfonische synthesizertapijten. Loden laat zich inspireren door zowel indie en shoegaze als de elektronicareuzen van Warp, wier schaduw onherroepelijk over Valeen Hope hangt. Een opgefokt nummer als Sugar Tea had zo van Aphex Twin of Chris Clark kunnen zijn. Soms is het wat zweverig en ouderwets, maar zeker de helft van dit debuut is van internationale klasse. KOEN POOLMAN