Uit het kleine Welshe Caldicot komt opnieuw groots geluid. The Bug Club is de krankzinnig productieve tandem van Sam Willmett en Tilly Harris. Sinds hun debuut in 2021 maakte het duo drie studioalbums, een handvol EP’s en een liveplaat. Toch voelt Very Human Features, hun vierde studioalbum, als een doorstart.

De rammel blijft, maar er is iets meer rust en richting. Met de nadruk op iets, want Willmett en Harris zijn nog altijd verzot op songs die klinken als strips: hoekig, kleurrijk, absurdistisch. Ook deze lo-fi productie is weer even korrelig als de humor droog. Stemmen en instrumenten kraken onverminderd als losgeschroefde intercoms en elk nummer lijkt te zijn ontstaan uit een melige inval die net iets te serieus is uitgewerkt.

Muck (Very Human Features) is het – tot op het randje doorgevoerde – repetitieve zwaartepunt van het album. Turf vooral even hoe vaak Willmett het woord muck herhaalt. Praatzang wordt begeleid door een kinderlijk eenvoudig gitaarriffje dat, verrassend genoeg, ruim vier minuten lang intens blijft boeien. Living In The Future trapt het gas dan juist weer open; we horen het nummer letterlijk stampvoeten. The Bug Club speelt ook nu weer met taal en vorm. Soms flauw en soms schrijnend, maar muzikaal en compositorisch altijd on point: een balans waar ze patent op lijken te hebben.