Zeventien songs telt de vierde samenwerking van de singer-songwriter uit Seattle en producer Richard Swift. Het is het laatste deel van een trilogie over een man die zijn onderbewustzijn en de wereld verkent. Kwantiteit gaat hand in hand met kwaliteit. Het maakt niet uit wat hij produceert, melancholiek troubadourwerk, neopsychedelica of uptempo indiepop, ook nu trakteert Jurado op kapitale liedjes. Hij komt warm over (zelfs in Onalaska), kan extravert (Taqoma) en lief zijn (het intieme terugbliklied Kola). Jurado is op Visions Of Us On The Land niet afkerig van plotselinge wendingen en onverwachte instrumentale toevoegingen, zoals de mad sax in het licht-funky Walrus. Dat dier maakt ook zijn opwachting op de varkenslelijke hoes. Dit levendige en voortvarende album roept herinneringen op aan de jonge Dylan, Mark Kozelek, Edwyn Collins en My Morning Jacket. In de westcoastpopsong Exit 353 vraagt hij zich af: ‘Are we not all lost in song?’ Mocht dat het geval zijn, dan graag in liedjes van singer-songwriters van het kaliber Damien Jurado.