Creativiteit kent geen tijd. De Vlaamse gitarist Bert Dockx blijft verbazen, zowel qua artisticiteit en intensiteit als qua kwantiteit, met die onophoudelijke reeks releases van formaties waarin hij opduikt en vaak het voortouw neemt.

Op dit tweede album van het met minder bandleden compacter klinkende Ottla werkt Dockx wel nog altijd nauw samen met multi-instrumentalist Thomas Jillings. De gitaar van Dockx is soms minder bepalend dan in zijn andere groepen (Dans Dans, Flying Horseman, Bert Dockx Band), want die gaat hier ook regelmatig de dialoog aan met het koper van Jillings. In Ottla blijft duidelijk meer jazz opgesloten zitten dan bij die andere projecten.

De albumtitel is gekozen omdat een vogel niet alleen zingt, maar ook krachtig kan klappen en krijsen. Zo kunnen het prachtig melodieuze gitaarspel in Midnight Crawl en Droomvogel of die schitterende klarinetpassages in Wake Up & Burn zomaar opgeluisterd worden met stukjes ruis, noisy gitaaruitspattingen of ontregelende synths. De ritmesectie, bestaande uit Gerben Brys op bas en Louis Evrard (Pruillip) op drums, gitaar en effecten, is strak en speels, de composities zijn ronduit prachtig, de vrijheid en het improvisatiegehalte blijven ongemeen groot. Alle invloeden – onderweg al fladderend opgepikt bij een vlucht langs blues, jazz, Afro, punk, prog en krautrock – komen alleen al in opener Espejo bijna allemaal voorbij.

Ottla ontpopt zich meer nog dan op het naamloze debuut (2019) tot de meest toonaangevende, melodieus ijzersterke vlucht vrije vogels van Vlaanderen. Gaat dat zien.